-
1 unbeaufsichtigt
bez nadzoru -
2 nadz|ór
/'nadzur/ m sgt (G nadzoru) 1. (kontrola) supervision- mieć a. roztaczać a. rozciągać a. sprawować nadzór to be in charge (nad kimś/czymś of sb/sth); to supervise (nad kimś/czymś sb/sth)- miał nadzór nad budową he was in charge of the construction work- nie można pozostawiać dzieci bez nadzoru you can’t leave children unattended- był pod ścisłym nadzorem policji he was under close police surveillance, he was being closely watched by the police- zostawić mieszkanie bez nadzoru to leave one’s flat unattended2. (organ kontrolujący) supervisory body a. board; (personel) supervisors pl- □ nadzór ochronny Prawo post-release supervision for repeat offenders- nadzór techniczny Techn. technical supervisionThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nadz|ór
-
3 nadzór
сущ.• досмотр• испытание• исследование• контроль• наблюдение• надзор• надсмотр• проверка• экзамен* * *nadz|ór[nad-zór] ♂, Р. \nadzóroru надзор; присмотр;\nadzór techniczny технический надзор; zostawić bez \nadzóroru оставить без присмотра (надзора)
+ kontrola;opieka* * *м, Р nadzoruнадзо́р; присмо́трnadzór techniczny — техни́ческий надзо́р
zostawić bez nadzoru — оста́вить без присмо́тра (надзо́ра)
Syn: -
4 samopas
книжн. 1. в одиночку, отдельно;2. (bez nadzoru) без надзора, без присмотра; 3. (samowolnie) самовольно, без спросу* * *книжн.1) в одино́чку, отде́льно2) ( bez nadzoru) без надзо́ра, без присмо́тра3) ( samowolnie) самово́льно, без спро́су -
5 unattended
nie pilnowanynie wymagający nadzorupozostawiony bez dozoru
См. также в других словарях:
nadzór — [wym. nad zór] m IV, D. nadzórzoru, Ms. nadzórzorze, blm 1. «nadzorowanie, kontrolowanie, pilnowanie kogoś lub czegoś; opieka, kontrola» Nadzór budowlany, inwestorski. Ścisły, specjalny nadzór. Mieć, roztaczać, rozciągać, sprawować nadzór nad… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
zostawiać – zostawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na bruku {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbawiać kogoś środków dożycia, stawiać go w beznadziejnym położeniu, np. wyrzucając go z pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po dwudziestu latach pracy zostawiono go na bruku. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
